Blog Arkadaşlarımdan Kitaplar || Solmayan Ümit - Sibel Yıldız

İlk defa okuduğum bir kitap hakkındaki düşündüklerimin yazarı tarafından okumasının vermiş olduğu heyecanımla başlıyorum yazmaya. Doğrusu bu yazıyı yazmanın hiç bu kadar zor olucağını tahmin etmemiştim. Doğru kelimeleri bulmak gercekten zor. Bu yüzden biraz geç kalmış olabilir.

"Siz hiç tanışmadığınız birini özlediniz mi? İçiniz yana yana, kavrula kavrula, sabırla beklediniz mi? Gözlerinizi sıkı sıkı kapatarak sarıldığınız oldu mu masum bir hayalle? ... Sonra gözleriniz açtığınızda koca bir hiçliğe yuvarlandınız mı peki? ... Yaşama dört elle sarılamamaktan, büyük hedefler koyamamaktan, güzel hayaller kuramamaktan, ait olamamaktan mustarip oldunuz mu? ... Siz hiç beklediniz mi? Yani öldünüz mü uzun uzun? "

Dilini ve anlatımını beğendim blog arkadaşım Sevgili Yıldız'ın 17 öyküden oluşmakta olan Solmayan Ümit kitabından bahsedicem sizlere. İlk olarak gelirinin Darüsşafaka'ya verilicek olmasını söylemiştim ama yine söylemek istiyorum.

Kitapdaki öyküler ağırlıklı olarak dram konulu ama aralara yüzümüzü gülümseten komik hikayeler serpiştirmeyi de unutmamış yazarımız. Her öyküde yaşamdan izler var. Acılar, üzüntüler, hayal kırıklıkları, sevinçler, mutluluklar, umutlar, aşklar, sevgi, merhamet... Bu gibi duyguları hissediyoruz okurken. Öykülerin de biz okuyuculara minik öğretiler de bulunmayı da ihmal etmemiş sevgili yazarımız. 

Tüm samimiyetimle söylüyorum ki öyküleri her birini çok severek okudum. Ama uzun olanları bi tık daha çok sevdim. Keşke biraz daha uzun olsaydı bile dedim.

Her birini çok sevdim ama en sevdiğim Dilek Kutusu oldu. Zaten bu öykümüz çok güzel ödüller de almış. Tam bir başarı öyküsü okuyoruz ama ya bunun için şansı olamayanlar..

" Dileklerini ne ara takas etmişlerdi? Ne ara  hayallerinden vazgeçmişlerdi? Bütün  bunlara kim sebep olmuştu? Bu büyük bir haksızlıktı. Özellikle kız çocuklarına büyük haksızlık yapılıyordu. Onları yok saymak onları değersiz kılmak, bütün fedakârlığı onlarda beklemek üzere yapılan her şeye, isyan edesi geliyordu Mehmet'in. Bir çocuk  yok olurken aslında bir başka çocuk daha yok oluyordu. Aslında bir aile, bir toplum, bir şehir, bir ülke yok oluyordu."

Sonra okurken aşırı keyif aldığım İkileme var onu da unutmamalıyım. Hımbıl Hayri ve Dırdır Hayriye çiftini didişmeleri çok hoşuma gitti.

"Kızım bak bu Hayri sen Hayriye, iki hayırlı'dan bi şer çıkmaz"

Kırık Ayna'yı okurken sonunu büyük bir heyecanla okudum mutlu bitmesini çok istedim.

"Her şey göründüğü gibi olsaydı avucumuza aldığımız deniz suyu da masmavi olurdu."